Over adoptiecoach Tara

Hallo, ik ben Tara Mergeay, sociaal assistent en coach. Geadopteerd uit Indië (Calcutta) en trotse Belg, Zemstenaar. Welkom! Sinds 2018 informeer, help en gids ik geadopteerden , kandidaat-adoptieouders en adoptieouders als gepassioneerd adoptiecoach. Hoewel iedere beleving anders is, licht ik je hier toe hoe ik mijn adoptie ervaren heb én waarom me dit inspireert om jou te ondersteunen in je unieke verhaal.

Geadopteerd vanuit Calcutta naar Zemst

Mijn verhaal start in 1982 in Calcutta (India), in het weeshuis 'Shishu Buvan' van Moeder Teresa. Niet veel later, in 1983, word ik geadopteerd door de familie Mergeay uit het Vlaams-Brabantse Zemst. Ik beleef mijn jeugd zorgeloos, met veel liefde en een goede hechting tussen mijn familie en mij. Ik beschouw mijn adoptieouders en -broer als mijn echte ouders en broer. Toch is er een stukje Tara dat verdrietig maar ook nieuwsgierig is en zich verbonden voelt met een ‘onbekend gezin’ …

Drijfveer gevonden op Antarctica 

Ondanks dat ik super terechtkom, ervaar ik een verdeeldheid in mijn liefde en loyaliteit naar mensen toe. Rond mijn 30ste maak ik een identiteitscrisis door naar aanleiding van mijn adoptie. Mijn vaste, vertrouwde bodem  wordt voor zo’n zeven jaar lang drijfzand. Deze periode staat in het teken van rouwen en de verliezen die ik als geadopteerde ervaar. Hoewel ik enerzijds dingen verlies, win ik er anderzijds. Ik vind verschillende puzzelstukjes die leiden naar mijn echte ‘ik’.   

In 2011 trek ik erop uit als eco-vrijwilliger. Door de handen uit de mouwen te steken voor wilde dieren in prachtige natuurparken zonder toeristen, kom ik mezelf meermaals tegen. Iedere expeditie lijkt een extra inzicht op te leveren. Hét belangrijkste puzzelstukje vind ik in 2017 op Antarctica. Achteraf gezien, was dit puzzelstukje me al tien jaar eerder door mijn stagementor Jo Labens gegeven. Alleen zag ik het toen niet. Op Antarctica ontstaat een positief watervaleffect. Ik begrijp dat mijn verleden mijn toekomst is: adoptiecoaching is me op het lijf geschreven, wat een openbaring!

Zelf verwerken, anderen versterken

Ik krijg vaak de vraag of ik mijn adoptie volledig verwerkt heb. Eerlijk? Neen, ik heb deze nog niet helemaal geplaatst. Al is dat logisch, want adoptie is voor het leven, net als de verwerking ervan. Er zijn verschillende aspecten die ik nog moet vatten, op mijn eigen tempo, en dat is helemaal oké. 

Vanuit mijn eigen ervaringen merk ik een wereld van verschil als je de zaken kan begrijpen en plaatsen, in plaats van ze te negeren en weren. Dankzij mijn eigen adoptie, persoonlijke belevingen en eigen inzichten kan ik geadopteerden, kandidaat-adoptieouders en adoptieouders realistisch en vertrouwelijk coachen. Trots dat ik dit kan én mag doen! 

Je laten sterken in je adoptieverhaal? Absoluut! Jij staat niet alleen. Ik benader je vragen, valkuilen en verantwoordelijkheden met veel respect en de nodige realiteitszin tijdens coaching op jouw ritme.